بررسی عملکرد بانک مرکزی ایران در پایبندی به قواعد پولی بالادستی

در سال­های اخیر، این سؤال اساسی در حوزه اقتصاد کلان مورد توجه اقتصاددانان قرار گرفته است که اجرای سیاست­های پولی از چه قاعده­ای پیروی می­کند و یا باید پیروی کند.علاوه بر این، آیا عمل به قاعده از قبل اعلام شده، اولویت عمل سیاست­گذار است یا وی بنا به صلاحدید خود رفتار می­کند؛ مسئله­ای که با عنوان ادبیات ناسازگاری زمانی توسط کیدلند و پرسکات (1997) معرفی شد. تحقیق حاضر درصدد است قاعده­مندی رفتار بانک مرکزی ایران را به عنوان مقام پولی برای دوره زمانی 1393ـ1360 در قالب دو سؤال بررسی کند؛ آیا پشتوانه قانونی برای بخشنامه­های صادر شده این بانک وجود دارد؟ و آیا بخشنامه­های صادر شده با قوانین مرجع ـ قانون پولی و بانکی، قانون عملیات بانکی بدون ربا و قانون برنامه توسعه هماهنگ است؟ به این ترتیب، پاسخ مثبت به سؤالات فوق به مثابه پایبندی به «قواعد پولی» یا قوانین بالادستی خواهد بود که در بخشنامه­های صادره این بانک رصد می­شود. نتایج بدست آمده نشان می­دهد با وجود مشاهده مواردی از نقض قانون، به لحاظ آماری فرضیه صفر مبنی بر پیروی بانک مرکزی از سیاست­های صلاحدیدی تأیید نمی­شود.